سرد مزاجی و درمان سرد مزاجی

علائم سرد مزاجی چیست ؟

- ضعف نیاز جنسی
- بی رغبتی به داشتن مقاربت
- بیزاری و نفرت و یا ناسازگاری و یا هر گونه تلاشی از طرف شریک خود
- نفرت از آمیزش به علت تجارب ناهنجار قبلی (مثل دیر ارضاءشدن) - عدم احساس آرامش در حین مقاربت
- احساس درد بلافاصله قبل از آمیزش و یا در حین و بعد از آمیزش
- انقباض ماهیچه های اطراف مهبل هنگامی که مرد قصد دخول داشته باشد به طوری که ورود آلت مرد به واژن را ناممکن و یا مشکل می کند - کاهش جریان خون به واژن و منطقه لگن و عدم توانائی در رسیدن به ارگاسم. مبتلا بودن به مشکلات فوق همسر را تحت فشارهای روحی و روانی شدیدی قرار می دهد.

نکته ای که نباید از آن غافل بود این است که آیا فرد از اوّل دارای این مشکلات بوده و یا اینکه اخیراً به آن دچار شده است.

همچنین نقش عوامل درونی ، آموزشی و ... در سرد مزاجی را نباید دست کم گرفت.سرد مزاجی را می توان از زاویه های مختلف مورد بررسی قرار داد؛ از جمله زوایای فیزیکی، فیزیولوژیکی و روانی.

به این دلیل است که بخشی از زنان مشکل تحریک شدن و رسیدن به ارگاسم در حین مقاربت را دارند و بخشی دیگر بدلیل ناآگاهی، با ساختمان و کارکرد جنسیت زن و بالاخره بی توجهی و بی اعتنایی همسر خود، ناخشنود و ناراضی می باشد. اگر در یک رابطه دو طرفه آگاهی داشته باشند و ضریب هوشی جنسی متعارفی داشته باشند آنگاه عامل سن در سرد مزاجی تأثیر زیادی نخواهد داشت.

این مطلب زمانی روشن می شود که زنان در هر سنی ممکن است دچار سرد مزاجی شوند (حتی در ۲۰ سالگی) با این همه، تعدادی از محققان در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده اند که اخلال جنسی بیشتر دورۀ بعد از یائسگی که تولید هورمون بدن تقلیل می یابد، دیده می شود. هر چند که بر سر این موضوع نیز توافق چندانی بین محققان وجود ندارد.

سرد مزاجی و درمان سرد مزاجی

اگر علت سرد مزاجی فیزیولیوژیکی باشد مثلاً کاهش جریان خون به واژن، ضعف حسی در واژن، کلیتوریس و به طور کلی این منطقه، به دلیل آسیب دیدگی عصب ها، یا کاهش تولید هورمون و یا یک بیماری مثل دیابت باشد، درمان آن هم راحت تر است.

پزشکان متخصص زنان و همچنین متخصصان مجاری ادرار، امروزه در درمان بخشی از این عوامل سرد مزاجی موفقیت زیادی کسب کرده اند. امّا شرط موفقیت درمان این است که دلیل و ریشه مشکل دقیقاً شناسائی می شود که البته کار چندان آسانی نیست. مثلا احساس درد در هنگام آمیزش، آیا ناشی از التهاب یا انقباض ماهیچه های اطراف مهبل، یا تحریک نشدن کافی و عدم مرطوب بودن واژن و یا اینکه یک مسئله روانی است و اینکه همسر علاقه چندانی به شوهر ندارد.

میزان جاری شدن خون به واژن و متورم شدن آلت زنانه از جمله کلیتوریس را می توان با دستگاهی به نام Vaginal Photo Plethysmograhpy اندازه گرفت.

همچنین با انجام آزمایشاتی ساده از واژن می توان وجود یا عدم وجود عفونت مهبلی را تشخیص داد. دورۀ یائسگی که با کمبود تولید هورمونی همراه است، به کاهش ترشحات مهبل و بالا رفتن میزان PH می انجامد - که این را هم می توان با یک تست ساده تعیین کرد و در صورت لزوم برای جبران کمبود ترشحات ناشی از کاهش هورمون ها، از ژل های مخصوص استفاده کرد.

همچنین با دستگاه دیگری می توان میزان حساسیت کلیتوریس و احتمال ناراحتی در کار عصب ها در این ناحیه را هم مشخص کرد. با استفاده از هورمون های تستسترون که برای زنان تا حدودی همان اثر ویاگرا را دارد.

بسیاری از زنان، در اثر فشارهای مختلف به انواع قرص های ضد استرس و مسکن رو می آورند، این قرص ها در کاهش تمایل جنسی تأثیر زیادی دارند و باید در حد امکان آنها را کنار گذاشت.

برای مقابله با سرد مزاجی راه حلهای کوتاه مدتی وجود دارند که عبارتند از:

۱- زن و شوهر سعی کنند از ساختمان جنسی خود اطلاعات کافی بدست آورده و با همدیگر قسمت کنند.

۲- درباره مسئله سرد مزاجی - بخصوص اگر در رابطه خود آن را مشاهده می کنید - با هم صحبت کرده و برای حل آن تلاش کنید. مثلاً آیا تحریک کافی انجام می گیرد؟ از روش های و شیوه های متنوع استفاده می کنید؟ زمان انجام مقاربت و نور اتاق مناسب می باشد؟ و خیلی مسائل دیگر...

۳- در صورت عدم درمان بایستی به روانشناس و پزشک مراجعه نمود.

درمان گیاهی و غذایی سرد مزاجی چیست ؟

عوامل مختلفی‌ از جمله مسایل روحی روانی، نوع تغذیه، تحرک، شرایط آب‌وهوایی، سن، بسیاری از داروها و بعضی از بیماری‌ها می‌توانند در کاهش یا افزایش میل جنسی در مردان و زنان تاثیرگذار باشند. بسیاری از گیاهان نیز با توجه به مواد موجود در آنها می‌توانند برای کاهش یا افزایش این میل موثر باشند...

البته قدرت گیاهان از این نظر یکسان نیست و مواد موثر و میزان مصرف آنها در این اثر دخالت دارد. در این مقاله به چند گیاه افزایش‌دهنده میل جنسی در مردان و زنان و یک داروی گیاهی که فقط در خانم‌ها باعث افزایش میل‌جنسی و برطرف‌کردن بی‌میلی و سردمزاجی می‌شود، اشاره میکنم.

۱) دارچین

دارچین پوست درختی بسیار معطر است. دارچین را از زمان‌های قدیم به عنوان دارو و غذا استفاده می‌کردند و در حال حاضر از پرمصرف‌ترین ادویه‌های معطر جهان است. خواص مهم دارچین شامل آثار ضددرد، ضدمیکروب، ضدتهوع، ضداسهال، ضدهیستامین، کاهش‌دهنده پرفشاری خون، کاهش‌دهنده چربی خون، محرک و مقوی معده و چند اثر ارزنده دیگر است.

یکی از خواص دارچین به دلیل طبیعت گرم آن، افزایش‌دهنده قوای جنسی است. دارچین به صورت پودر می‌تواند به اشکال مختلف مصرف شود. مقدار مصرف معمولی و بدون ضرر آن تا ۴ گرم در روز است و بهتر است در ۲ یا ۳ نوبت مصرف شود. مصرف مقدار زیاد آن باعث بی‌خوابی و حرکت تند قلب می‌شود. پودر دارچین را باید در ظروف شیشه‌ای رنگی یا فلزی نگهداری کرد و در آنها را محکم بست تا رایحه آن از بین نرود. همچنین باید آن را از محل گرم و نور آفتاب حفظ کرد چون باعث کاهش و تخریب رایحه آن شده و از آثار آن کاسته می‌شود.

۲) زنجبیل

زنجفیل یا زنجبیل ریزوم نوعی ریشه‌ گیاهی است که به‌صورت متورم و گره‌دار است. زنجفیل به دو شکل تازه و خشک در بازار وجود دارد و گاهی نوع خشک آن را آسیاب و پودر می‌کنند. زنجفیل طبیعت گرمی‌دارد و مزه آن تند و سوزاننده است و دارای رایحه‌ای قوی و خوش‌بوست. زنجفیل از قدیم به‌خصوص در نواحی شرقی دنیا به‌وفور به‌عنوان معطرکننده غذاها، داروها و به عنوان یک گیاه دارویی مهم استفاده می‌شده و امروزه یکی از پرمصرف‌ترین گیاهان دارویی و غذایی است.

آثار مهم زنجفیل شامل خاصیت ضدتهوع و استفراغ قوی، ضداکسیدان و ضدسرطان، کاهش‌دهنده چسبندگی پلاکت‌ها (رقیق‌کردن خون)، هضم‌کننده، محرک و مغذی معده، ضدمیکروب، کاهش‌دهنده کلسترول، معرق، صفراآور و چند اثر مهم دیگر است. یکی از آثار زنجفیل، افزایش قوای جنسی است. مصرف زنجفیل، تا روزی ۳ گرم بلامانع است که می‌توان آن را در ۲ یا ۳ نوبت استفاده کرد. مصرف بیش از حد زنجفیل باعث تحریک مخاط‌ها می‌شود و ممکن است به روده و معده آسیب برساند.

افرادی که داروهای قلبی و ضدانعقاد خون مصرف می‌کنند باید با احتیاط از زنجفیل استفاده کنند. به تازگی یک محصول استاندارد و صنعتی به نام قطره «آرومین» از زنجفیل به بازار ارائه شده که در داروخانه‌ها موجود است و بدون نسخه در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرد. این قطره را می‌توان روزی ۱ تا ۳ نوبت و هر نوبت ۴۰ قطره در آب یا مایعات دیگر رقیق و مصرف کرد. همچنین می‌توان آن را در چای یا غذا هم مورد استفاده قرار داد

۳) فلفل (سبز یا قرمز)

فلفل‌سبز گیاهی است که از میوه‌های آن استفاده می‌شود. فلفل قرمز نیز همین گیاه و میوه است که با گذشت زمان و پس از رسیدن کامل فلفل‌سبز تغییر رنگ می‌دهد و کم‌کم قرمز می‌شود. فلفل از ادویه‌های تند بسیار پرمصرف‌ دنیاست که نقش مهمی‌در تغذیه دارد و مخصوصا در قسمت‌های شرقی جهان مورداستفاده قرار می‌گیرد. به غیر از مصرف خوراکی، داروهایی نظیر شمع‌های طبی و پمادهایی از فلفل تهیه می‌شود که به عنوان ضددردهای اسکلتی مصرف زیادی دارد.

مهم‌ترین آثاری که تاکنون در مورد فلفل مطالعه و به اثبات رسیده است شامل آثار ضددرد، رقیق‌کننده خون‌ (افرادی که خونشان غلیظ است)، ضدمیکروب، ضدسرطان، آنتی‌اکسیدان، ضدنفخ و اسپاسم، ضدتب، محرک گردش خون، معرق، محرک و مقوی معده، هضم‌کننده غذا، اشتهاآور، کاهش‌دهنده چربی خون و آثار دیگر است. با توجه به طبیعت گرم قابل‌توجه، فلفل دارای اثر افزایش قوای جنسی است و جزو ادویه‌‌های محرک محسوب می‌شود. مصرف فلفل درحد خوراکی بدون عارضه است و فقط ممکن است بعضی‌ها به آن حساسیت داشته باشند. مصرف بیش از اندازه فلفل ممکن است باعث التهابات غشای مخاطی روده و معده شود.

۴) پنج انگشت

یک داروی گیاهی که در زنان باعث افزایش قوای جنسی، جلوگیری از بی‌میلی و سردمزاجی می‌شود، قطره ویتاگنوس (Vitaxnus) است که به شکل قرص هم ارائه شده است. این دارو از گیاه پنج انگشت (Vitex agnus – castus) تهیه شده و به صورت قطره یا قرص مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این دارو در درمان سردمزاجی زنان از مصرف بالایی برخوردار است. آثار مهم این قرص و قطره شامل آثار رفع اختلالات قاعدگی، رفع اختلال‌های یائسگی، موثر در کیست‌های رحم و تخمدان، موثر در فیبروم، جلوگیری از تنبلی تخمدان، موثر در بعضی ناباروری‌ها، موثر در رفع آکنه و جوش صورت خانم‌ها و انواع دیگر مشکل‌های زنان است که مربوط به اختلال‌های هورمونی است. ویتاگنوس با عمل تنظیم هورمون‌ها علاوه بر آثار ذکرشده می‌تواند در بی‌میلی و سردمزاجی خانم‌ها موثر باشد.

این داروی گیاهی به دو شکل قرص و قطره تهیه شده و دارای آثار یکسانی است. ویتاگنوس در تمام داروخانه‌های ایران و بدون نسخه به مصرف‌کنندگان عرضه می‌شود. اطلاعات لازم در راهنمای همراه دارو ارائه شده است.گیاهان دیگری که در افزایش قوای جنسی می‌توانند موثر باشند شامل: انار، انجیر، پسته، خرما، جوز بویا، کنجد، نخود، نارگیل، برنج، شاهی و خارخسک هستند.